Samen met mijn ouders stond ik in Geesteren te kijken naar de optocht. Ook al was het min 10 graden, de snoepjes die destijds nog van de prinsenwagens werden gegooid maakten alles goed. En na een uurtje was alles voorbij, dus kon iedereen weer snel naar huis om daar te genieten van een kop groentesoep of een bordje stamppot moos.

Enkele jaren later begon de carnaval al iets andere vormen aan te nemen. In plaats van te gaan kijken met ouders, ging ik samen met mijn vriendjes en vriendinnetjes een wagen bouwen. Boxen met 600 Watt, de Vengaboys en twee flessen Passoa-jus, en we waren helemaal de keerl en razendsnel dik. Wie deed je wat!

En toen kwam het memorabele moment. Vroeger was er nog de herberg in Vasse, het café waar de vaste klanten konden blijven slapen als dat nodig was, met of zonder de vrouw van de kastelein. Een aantal grote jongens uit Manderveen hadden ons en de beruchte Valentijnboertjes opgemerkt, en werden hierdoor geïnspireerd!